خطیب: حجت
الاسلام والمسلمین دکتر ترابی
تاریخ: ۱۱.۰۹.۲۰۱۵
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله ربّ العالمين و الحمد لله
الذی لا مُضادّ له في مُلكه و لا مُنازِعَ لَهُ في أمره. الحمدالله الذی لا شريك
لَهُ في خلقه و لا شبيه لَهُ في عَظَمَتِه. وصلّی الله علی سيدّنا ونبيّنا محمّد صلّی الله
عليه وعلی آله الطاهرين واصحابه المنتجبين. عبادالله، أُوصيكم و نفسي بتقوی الله و
اتّباع امره و نهیه. 
«و جعل بینکم مودة و رحمة اِنّ فی
ذلک لایات لقوم یتفکّرون» الروم، آیه۲۱
و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد. براستی که
در این نشانههایی است برای گروهی که تفکّر میکنند.
مقدمه:
در خطبههای
گذشته از آثار مثبت خانواده و همسرداری سخن گفتیم. اوّلین برکت به دست آوردن رضای خدای سبحان بود. برکت دوم آرامش و آسایش از نظر جسمی روحی و روانی بود. سومین برکت تجربهی موّدت، رحمت و عشق پاک بود. «عفّت و پاکدامنی» اثر چهارمین و «رونق کار و اقتصاد» اثر
پنجم بود. ششمین
اثر «معنویت و
تحکیم ارتباط با پروردگار جهان در سایه عبادتهای خانوادگی» بود. برکت
هفتم تربیت نسل بود. برکت هشتم عبارت بود از «حمایت و تأمین عاطفی». در جلسه گذشته دربارهی
معنای «نیازهای عاطفی» و «حمایت عاطفی» توضیحاتی دادیم و گفتیم محبّت اوّلین نیاز
عاطفی هر انسانی است. آنگاه دربارهی نقش خانواده در تأمین محبّت سخن گفتیم؛ چرا
که خانواده بهترین محمل تأمین محبّت به شمار می رود. در این خطبه ان شاءالله
دربارهی روشهای محبّت و مصادیق آن در خانواده بیشتر سخن خواهیم گفت.
مطلب
اوّل: حدّ و مرز محبّت چیست؟
در فن و علم تربیت، نقش محبت برای روان انسان مثل خون برای بدن یا اکسیژن
برای خون است. بدنی که خون در آن در جریان نباشد زنده نیست و جماد محسوب می شود.
به همین صورت انسانی هم که محبّت نبیند و محبّت نکند به مردگی روانی مبتلا می شود
و به مرگ عاطفی دچار می گردد. این حقیقت به ویژه برای برخی از جوانان که شکست عشقی
را تجربه کرده اند قابل فهمتر است. اساساً رفتار محبّت آمیز سهم بزرگی در ایجاد
آسایش و آرامش درونی دارد و بستر رشد انسان را در همهی ابعاد به خصوص تقویت
معنویت فراهم می سازد.
از این جهت، در باور دینی اساس محبّت و عشق از سوی پروردگار هستی است و او
با حرکت حبّی خود عالم را آفریده و آنها را دوست می دارد و همین رشته محبّت فطری
که ریشه در خلقت انسان دارد به رابطهی بین خدای سبحان و انسان گرمی و حرارت می
دهد و به همین ترتیب انسانی که الهی تر است با محبّت تر است تا جایی که انبیاء و
اولیاء خدا بالاترین مظهر محبّت تلقّی می شوند چنان که حضرت عیسی مظهر محبّت الهی
است و حضرت محمّد رسول الله صلی الله علیه و آله اساس و بنیان خویش را محبّت به
جهانیان معرّفی فرمود: .
مصباح الشریعه، باب اول.
