مراسم ویژه لیالی قدر و عزاداری شهادت خورشيد جهان افروز عدالت، مولای متقيان علی علیه السلام در شب های نوزده، بيست و يک و بيست و سوّم ماه مبارک رمضان، برابر با 24 ، 26 و 28 مای 2019 با حضور عدّه کثیری از مسلمانان و مؤمنان خداجو و محبّین اهل بیت علیهم السلام از مليت های مختلف در مرکز اسلامی هامبورگ برگزار گردید.
برنامه های قبل از اذان مغرب و افطار:
در این شبها برنامه مرکز اسلامی هامبورگ مانند شبهای گذشته، دو ساعت قبل از اذان مغرب با تلاوت یک جزء قرآن کریم شروع شده و پس از آن فرازهایی از دعای جوشنکبیر توسط مدّاح اهل بیت علیهم السلام جناب آقای قاضوی قرائت می شد. در ادامه حضرت حجّت الاسلام والمسلمین قاضی عسکر به ایراد سخنرانی میپرداختند.
پس از برنامه سخنرانی و اقامه نماز جماعت مغرب و عشا، مؤمنان روزه دارمیهمان سفره اطعام علوی بوده و در جمعی با صفا روزه خود را افطار نمودند.
در ادامه برنامه، مراسم قرآن به سرنهادن، توسط امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ حجت الاسلام والمسلمین دکتر مفتح برگزار می گردید که طی آن مؤمنان خداجو در فضایی معنوی با نداي آسماني بك يا الله ، بك يا الله و واسطه قرار دادن چهارده معصوم علیهم السلام به توبه و استغفار و راز و نياز با معبود خويش پرداختند.
ایشان در بخشی از سخنان خویش با اشاره به ابعاد مختلف شخصیت حضرت امام علی ع ، از ایشان به عنوان انسان کامل یاد کرده و افزودند: شب شهادت امیر المومنین علی ع است، آن امام بزرگوار جامع همه صفات و ویژگی های برجسته دینی و انسان کامل بودند. در دوران سخت جاهلی با توجه به مشکلات مالی که ابوطالب پیدا کرد، علی ع در دوران کودکی به خانه رسول خدا
آورده شد و در نتیجه تحت تربیت پیامبر قرار گرفت.
خود آن حضرت در نهج البلاغه خطبه 190 میفرماید: من نزد پیامبر جایگاه ویژه ای از آغاز زندگی داشتم و از کودکی از عطر دلپذیر وجودش بهره مند میشدم و ایشان نیز هیچگاه در گفتارم دروغی نشنید و در رفتارم لغزشی نیافت. هر
گاه چیزی از پیامبر میپرسیدم به من پاسخ میداد و اگر من ساکت میشدم آن حضرت شروع به سخن میکرد.
امام علی ع ولادتش در کعبه و شهادتش نیز در محراب مسجد کوفه بود و مطلب ولادت در کعبه را نیز هم شیعه نقل کرده و هم برادران اهل سنت. چند سال پیش در مکه کتابی به نام ”
اخبار مکه فاکهی” را خریداری کردم، در این کتاب که در مکه چاپ شده رسما مینویسد: اول من ولد فی الکعبه علی بن ابیطالب، که یعنی اولین کسی که در کعبه
ولادت یافت علی بود. او اولین ایمان آورنده از میان مردان به پیامبر حق بود. علی ع امین رسول خدا ص بود و فدایی پیامبر، به شکلی که در لیلة المبیت به جای آن
حضرت خوابید و خود را در معرض خطری جدی قرار داد تا جان پیامبر محفوظ بماند. پیامبر ص با امام علی ع عقد اخوت بست و آن حضرت را برادر خود نامید انت اخی و وصیتی و
وارثی، لحمک لحمی دمک دمی . از نظر علم و دانش سرآمد مردم بود و بارها مزرعه و یا نخلستانی را ایجاد و سپس آن را وقف فقرا و ایتام میکرد. مرد سخن خطابه بود و نهج
البلاغه تنها گوشه ای از عظمت آن حضرت را بازگو میکند.
از تمامی مردمان زمان خود زاهد تر بود، به شکلی که مردم شگفت زده شده بودند که چگونه آن حضرت با این غذای ساده یکه تاز میدان نبرد است، و حضرت به آنان پاسخ داد: الا و ان الشجره البریه اصلب عودا و الروایع الخضره ارق
جلودا من مانند آن درخت قوی و تنومند روییده در بیابانم که در برابر باد و طوفان مقاومت میکند، نه آن گیاه روییده در خانه که با نسیمی پژمرده شده و از بین میرود. علی ع در سیاست نیز سرآمد مردم بود، لیکن سیاستی که از تقوا برخواسته بود و نه سیاست به معنای شیطنت که معاویه و اطرافیانش داشتند. لذا حضرت خود فرمود: به خدا قسم که معاویه از من زیرک تر نیست، لیکن او کار ها را با زور و خدعه جلو میبرد و اگر تقوا مانع من نمیشد شما میدیدید که از همه مردم زیرک تر و در سیاست قوی تر هستم.
علی ع در عدالت نیز سرآمد مردم بود. به شکلی که در هنگام شهادت منادی ندا داد: به خاطر عدالت گستری اش در محراب به شهادت رسید. با مردم بسیار عاطفی برخورد میکرد و به شکایات آنان رسیدگی می نمود و اجازه نمیداد
کارگزارانش به مردم ستم کنند. علی ع برای زهرا بهترین همسر و برای حسن و حسین و زینب و ام کلثوم نیز بهترین پدر و برای اسلام و مسلمین بهترین پیشوا بود.
علی ع در اجرای عدالت ضعیف و قوی را برابر میدید و به خاطر دستیابی به حکومت حاضر نشد یک دروغ بگوید و خلافت را در دست بگیرد. خود میفرمود: آیا من به این قانع باشم که به من امیر مومنان بگویند، لیکن در مشکلات و
درد و رنج مردم با آنان شریک نباشم؟ دنیا در نظر علی ع بسیار کوچک بود و هرگز برای رسیدن به حکومت سازشکاری نکرد. او در رسیدگی به غیر مسلمانان نیز هرگز دریغ نمیکرد، و آنگاه که سربازان معاویه از پای یک زن نصرانی در انبار خلخال بیرون آوردند و آن خانم نتوانسته بود از خود دفاع کند، حضرت برای مردم سخنرانی کرد و فرمود: اگر مسلمانی از این غصه بمیرد من او را ملامت نمی کنم. امام ع می فرمود:
آنگونه که با جباران سخن میگویید با من حرف نزنید .
حال در این شب عزیز، با خدا عهد ببندیم که در تمامی امور زندگی پیرو آن امام بزرگوار باشیم تا بتوانیم بگوییم ما شیعه علی ع هستیم.