همزمان با شام شهادت دومین نور سرمدی، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام مرکز اسلامی هامبورگ صحنه حضور مسلمانان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بود که با برپایی مراسم سوگواری و عزاداری، مراتب ارادت خود را به آن امام همام ابراز داشتند.
این مراسم که در تاریخ پنجشنبه 3 اکتبر 2019 برگزار گردید، شامل برنامه های تلاوت قرآن کریم، قرائت دعای کمیل و توسّل به خاندان اهل البیت (ع) و نیز برنامه سخنرانی بود.
در این مراسم حجت الاسلام والمسلمین دکتر مفتح امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ به ایراد سخنرانی پرداختند. ایشان ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت حضرت امام حسن مجتبی (ع)، با اشاره به احادیث و روایات به تشریح جایگاه آن حضرت از دیدگاه پیامبر اکرم (ص) و حضرت امام علی (ع) پرداخته و افزودند:
· جایگاه امام مجتبی (ع) نزد رسول الله:
– لو كان العقل رجلا لكان الحسن (فرائد السمطین، ج2، ص68)
اگر عقل، خود را به صورت مردی نشان دهد، آن مرد، حسن (علیه السلام) است.
– الحسن و الحسين امامان قاما او قعدا (بحار الانوار 43/291 و 44/2)
حسن و حسين در همه احوال امام و پيشوايند؛ چه قیام کنند و چه بنشينند.
– ان الحسن و الحسين هما ريحانتاى من الدنيا من احبنى فليحبهما. (سنن ترمذى 5/615)
بى گمان حسن و حسين دو گل خوشبوى من از دنيا هستند؛ دوستدار من بايد به آندو مهر ورزد.
– إبْنِی وَ ثَمَرهُ فُؤادِی مَنْ آذی هذا فَقَدْ آذانیِ وَ مَن آذانیِ فَقَدْ آذَی اللهُ (احقاق الحق ج 11، ص 63)
(حسن) فرزند و میوه دل من است هركس او را بیازارد مرا آزرده و هركه مرا بیازارد خدا را آزرده است.
– امیرالمؤمنین علی ـ علیه السّلام ـ می فرماید: رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ برما وارد شد، دست حسنم را گرفت و او را به سینه خویش چسبانید و فرمود:
بِأبِی اَنْتَ وَ اُمَّی مَنْ أحَبَّنی فَلْیُحِبُّ هذا (كنز العمال ج 16، ص 262 ـ ج 5، ص102)
پدرم و مادرم فدای تو باد هركه مرا دوست دارد این (حسنم) را نیز دوست بدارد.
– امام حسن ـ علیه السّلام ـ مورد علاقه شدید و لطف و مرحمت پیامبرـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ بوده به همین جهت به كرّات می گفت:
اَللّهُمَّ إنّیِ اُحِبُّ حَسَناً فَاَحِبَّهُ وَ اَحَبَّ اللهُ مَنْ یُحِبهُ (كنز العمال ج 16، ص 262 ـ ج 5، ص102)
خداوندا من حسن را دوست می دارم تو هم او را دوست بدار، و هركه حسنم را دوست بدارد خداوند او را دوست می دارد.
· جایگاه امام مجتبی نزد امیرالمؤمنین علیه السلام:
وَجَدْتُكَ بَعْضِي بَلْ وَجَدْتُكَ كُلِّي، حَتَّى كَأَنَّ شَيْئاً لَوْ أَصَابَكَ أَصَابَنِي، وَكَأَنَّ الْمَوْتَ لَوْ أَتَاكَ أَتَانِي، فَعَنَانِي مِنْ أَمْرِكَ مَا يَعْنِينِي مِنْ أَمْرِ نَفْسِي،
ایشان در بخش دیگری از سخنان خویش با اشاره به شهامت های امام حسن مجتبی (ع) و حضور در جنگ های مختلف برای دفاع از اسلام، برخی از پندارها در مورد ایشان را نادرست دانسته و اظهار داشتند:
جفا در حق امام مجتبی
· اتهام عدم شجاعت، در مقایسه با امام حسین، تلویحاً در کلام امثال دکتر شریعتی
· بعضي مي پندارند كه شجاعت امام حسن عليه السلام كمتر از ائمه ديگر بوده است . براي اين كه نادرستي اين پندار روشن شود به نمونه هايي از شهامت آن حضرت اشاره مي شود:
· 1- امام مجتبي عليه السلام در جنگ جمل، در ركاب پدر خود اميرالمؤمنين عليه السلام در خط مقدم جبهه مي جنگيد و از ياران دلاور و شجاع علي عليه السلام سبقت مي گرفت و بر قلب سپاه دشمن حملات سختي مي كرد. (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابي طالب، ج4، ص21)
· پيش از شروع جنگ نيز، به دستور پدر، همراه عمار ياسر و تني چند از ياران، وارد كوفه شدند و مردم كوفه را جهت شركت در اين جهاد دعوت كرد. (تاريخ يعقوبي، ج2، ص170)
· او وقتي وارد كوفه شد كه هنوز «ابوموسي اشعري » ، يكي از مهره هاي حكومت عثمان بر سر كار بود و با حكومت عادلانه اميرمؤمنان عليه السلام مخالفت نموده، از جنبش و حركت مسلمانان در جهت پشتيباني از مبارزه آن حضرت با پيمان شكنان جلوگيري مي كرد. با اين حال حسن بن علي عليهماالسلام متجاوز از 9 هزار نفر از شهر كوفه به ميدان جنگ گسيل داشت. (ابن اثير، الكامل في التاريخ، ج3، ص231)
· 2- آن حضرت در جنگ صفين، در بسيج عمومي نيروها و گسيل داشتن ارتش اميرمؤمنان عليه السلام براي جنگ با معاويه، نقش مهمي به عهده داشت و با سخنان پرشور و مهيج خويش، مردم كوفه را به جهاد در ركاب علي عليه السلام و سركوبي خائنان و دشمنان اسلام دعوت نمود. (نصربن مزاحم، واقعه صفين، ص113)
· آمادگي او براي جانبازي در راه حق به قدري بود كه اميرمؤمنان، در جنگ صفين از ياران خود خواست كه او و برادرش حسين عليه السلام را از پيشتازي در جنگ با دشمن باز دارند، تا نسل پيامبر صلي الله عليه و آله با كشته شدن اين دو شخصيت از بين نرود. (ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج11، ص25)