اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِه کُلِّهَا عَلَی جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّهَا… اَلْحَمْدُ لِلّهِ مالِکِ الْمُلْکِ مُجْرِی الْفُلْکِ مُسَخِّرِ الرِّیاحِ فالِقِ الاْصْباحِ دَیّانِ الدّینِ رَبِّ الْعَالَمینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلی حِلْمِهِ بَعْدَ عِلمِهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلی عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلی طُولِ اَناتِهِ فی غَضَبِهِ وَهُوَ قادِرٌ عَلی ما یُریدُ
و نشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، و أَنَّ محمداً عبده و رسوله ارسله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون
اوصیکم عبادالله و نفسی بتقوی الله و اتباع امره و نهیه، و اخوفکم من عقابه
پیروزی داوود نبی در جنگ، و آغاز حکومت
سیره داوود پیامبر در قرآن کریم با داستان نبرد میان طالوت و جالوت و نقش داوود در این جنگ و نتایج آن آغاز می شود. داستان این نبرد در قرآن به اختصار و بدون ذکر جزئیات آمده است.
مطابق گزارش قرآن کریم بنی اسرائیل به پیامبر الهی آن زمان ـ که در تورات نام او سموئیل ذکر شده ـ مراجعه کرده و از او خواستند تا فرماندهی برای جنگ در راه خدا تعیین کند. سموئیل با شناختی که از بنی اسرائیل داشت و می دانست که آنان شجاعت جنگیدن ندارند، ابتدا این درخواست را نمی پذیرفت:
- أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى، إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ: ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ. قَالَ: هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا! قَالُوا: وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا؟… ﴿بقره:246)
آيا از [حال] سران بنى اسرائيل پس از موسى خبر نيافتى، آنگاه كه به پيامبرى از خود گفتند: پادشاهى براى ما بگمار تا در راه خدا پيكار كنيم. [آن پيامبر] گفت: اگر جنگيدن بر شما مقرر گردد چه بسا پيكار نكنيد! گفتند: چرا در راه خدا نجنگيم با آنكه ما از ديارمان و از [نزد] فرزندانمان بيرون رانده شده ايم؟
قرآن می فرماید پیش بینی سموئیل درست بود و «… فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ؛ … پس هنگامى كه جنگ بر آنان مقرر شد جز شمارى اندك از آنان [همگى] پشت كردند. (بقره:246)»
پس از اصرار بنی اسرائیل، پیامبر الهی آن زمان به فرمان خدا طالوت را برای جنگ با فلسطینیان به پادشاهی برگزید. بنی اسرائیل نسبت به انتخاب طالوت اعتراض کردند، زیرا طالوت از نظر مالی ضعیف بود، و اسرائیلیان تصور می کردند کسی باید فرمانده باشد که از دیگران مال و ثروت بیشتری داشته باشد. سموئیل پیامبر این تصور غلط را رد کرد، و گفت:
اولاً برای پادشاهی و فرماندهی جنگ دو چیز لازم و موجب برتری است: قدرت فکری، و قدرت بدنی:
ثانیاً طالوت را خدا اانتخاب کرده است، و نشانه اینکه او منتخب خداست اینستکه تابوت مقدس در دست اوست.
- وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ: إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا. قَالُوا: أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ. قَالَ: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛ وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ: إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ، إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿بقره:247-248)
و پيامبرشان به آنان گفت: در حقيقت خداوند طالوت را بر شما به پادشاهى گماشته است. گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهى باشد با آنكه ما به پادشاهى از وى سزاوارتريم و به او از حيث مال گشايشى داده نشده است؟ پيامبرشان گفت: در حقيقت خدا او را بر شما برترى داده و او را در دانش و [نيروى] بدنى بر شما برترى بخشيده است و خداوند پادشاهى خود را به هر كس كه بخواهد مى دهد و خدا گشايشگر داناست ؛ و پيامبرشان به ايشان گفت: در حقيقت نشانه پادشاهى او اين است كه آن صندوق [عهد] كه در آن آرامش خاطرى از جانب پروردگارتان و بازمانده اى از آنچه خاندان موسى و خاندان هارون [در آن] بر جاى نهاده اند در حالى كه فرشتگان آن را حمل مى كنند به سوى شما خواهد آمد، مسلما اگر مؤمن باشيد براى شما در اين [رويداد] نشانه اى است.
بنی اسرائیل ناچار شدند پادشاهی طالوت را بپذیرند و با او برای فتح اورشلیم حرکت کردند. در مسیر جنگ به نهر آبی رسیدند. گرمای راه آنان را تشنه کرده بود. خداوند خواست قوم بنی اسرائیل را آزمایش کند. کسانی که خود را قوم برگزیده خدا می دانستند. طالوت به لشکریان گفت با اینکه تشنه هستید از این آب نخورید، و این نخوردن آب امتحانی الهی است برای آزمودن تبعیت شما از دستورات خداوند. اقلیتی از لشکریان که داوود هم در میان آنان بود از آب نخوردند، و در این آزمون الهی موفق و سربلند شدند، ولی اکثر لشکریان از آن آب خوردند و در این امتحان الهی مردود شدند:
- فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ، فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ، فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ … (بقره:249)
و چون طالوت با لشكريان [خود] بيرون شد گفت: خداوند شما را به وسيله رودخانه اى خواهد آزمود، پس هر كس از آن بنوشد از [پيروان] من نيست و هر كس از آن نخورد قطعا او از [پيروان] من است مگر كسى كه با دستش كفى برگيرد، پس [همگى] جز اندكى از آنها از آن نوشيدند…
پس از گذشتن از نهری که وسیله امتحان الهی بود، بیشتر سپاهیان طالوت که در آزمون نهر مردود شده بودند از مقاومت در برابر جالوت و سپاهیانش اظهار ناتوانی کردند. لکن همان جمع قلیلی که در این امتحان موفق شده بودند و ایمان محکمی به خداوند داشتند سنت الهی را بیان کردند که پیروزی در امور به دست خداوند است، و به کثرت جمعیت و امکانات مربوط نیست، و در تاریخ اقوام زیادی بوده اند که با جمعیت و امکانات کم، به خواست خداوند، بر دشمن قویتر از خود پیروز شده اند:
- … فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ ﴿بقره:249)
- … و هنگامى كه [طالوت ] با كسانى كه همراه وى ايمان آورده بودند از آن [نهر] گذشتند گفتند امروز ما را ياراى [مقابله با] جالوت و سپاهيانش نيست كسانى كه به ديدار خداوند يقين داشتند گفتند بسا گروهى اندك كه بر گروهى بسيار به اذن خدا پيروز شدند و خداوند با شكيبايان است (۲۴۹)
و هنگامی که طالوت و بنی اسرائیل با جالوت و سپاهش مواجه شدند، همین گروه مؤمن موفق در آزمون نهر، با امید فراوان به پیروزی، به خداوند پناه برده، به او توکل کرده، و از او درخواست شکیبایی و پیروزی کردند:
- وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿بقره:250)
و هنگامى كه با جالوت و سپاهيانش روبرو شدند گفتند پروردگارا بر [دلهاى] ما شكيبايى فرو ريز و گامهاى ما را استوار دار و ما را بر گروه كافران پيروز فرماى.
به این ترتیب به اذن خداوند سپاهیان طالوت در جنگ پیروز گشتند و فرمانده آنان جالوت به دست داوود کشته شد. و از اینجا و به دنبال این رشادت و شجاعت داوود است، که پادشاهی عظیم او آغاز می گردد:
- فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ ﴿بقره:251)
پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و داوود جالوت را كشت و خداوند به او پادشاهى و حكمت ارزانى داشت و از آنچه مى خواست به او آموخت.