اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِه کُلِّهَا عَلَی جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّهَا… اَلْحَمْدُ لِلّهِ مالِکِ الْمُلْکِ مُجْرِی الْفُلْکِ مُسَخِّرِ الرِّیاحِ فالِقِ الاْصْباحِ دَیّانِ الدّینِ رَبِّ الْعَالَمینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلی حِلْمِهِ بَعْدَ عِلمِهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلی عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلی طُولِ اَناتِهِ فی غَضَبِهِ وَهُوَ قادِرٌ عَلی ما یُریدُ
و نشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، و أَنَّ محمداً عبده و رسوله ارسله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون
اوصیکم عبادالله و نفسی بتقوی الله و اتباع امره و نهیه، و اخوفکم من عقابه
پیام الهی رستگاری و نجات عیسی
قرآن کریم، پیام رستگاری و نجاتی که عیسی بن مریم برای قوم بنی اسرائیل آورده بود، را در سوره آل عمران اینچنین گزارش می دهد:
- وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ؛ إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ﴿آل عمران:50-51)
- و [مى گويد آمده ام تا] تورات را كه پيش از من [نازل شده] است تصديق كننده باشم، و تا پاره اى از آنچه را كه بر شما حرام گرديده براى شما حلال كنم، و از جانب پروردگارتان براى شما نشانه اى آورده ام، پس از خدا پروا داريد و مرا اطاعت كنيد؛ در حقيقت خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستيد [كه ] راه راست اين است.
این پیام دارای چهار بخش است:
- تصدیق به رسالت موسی و کتاب الهی تورات؛
- تشریع جدید نسبت به محرمات دین یهود؛
- تقوا و لزوم عمل به احکام خداوند؛
- توحید در عبودیت؛
بر اساس آنچه در سوره مریم نسبت به پیام الهی عیسی گزارش شده، مشخص می شود که جوهره اصلی پیام سعادت و نجات عیسی برای قوم بنی اسرائیل، بخش چهارم آن است، که همان توحید در عبودیت است: « إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ؛ در حقيقت خداست كه پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستيد اين است راه راست (مریم:36)»
بخش اوّل این پیام، همان است که سابقاً در مورد تمامی پیامبران الهی گفتیم، که آنها نسبت به پیامبران سابق بر خود مصدّق و تأیید کننده بوده اند. و بخش دوّم پیام عیسی نیز، تأیید کننده آنستکه او از پیامبران اولوالعزم دارای شریعت بوده، که حلال و حرامهای جدیدی برای امت خود از جانب خداوند آورده بوده است.
پیام رسالت عیسی علیه السّلام در سوره مبارکه صف نیز گزارش شده است:
- وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ: يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ، مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ، وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ (صف:6)
و [ياد كن] هنگامى را كه عيسى بن مريم گفت: اى بنی اسرائيل من فرستاده خدا به سوى شما هستم، تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى كنم، و به پیامبری كه پس از من مى آيد و نام او احمد است بشارت می دهم.
طبق این آیه کریمه، بخش پنجمی هم در پیام الهی عیسی علیه السّلام وجود داشته است:
- بشارت به آمدن پیامبر اسلام؛
توجه به این نکته لازم است که بخش پنجم پیام رسالت عیسی در هیچ یک از اناجیل اربعه و هیچ جای دیگری در کتاب مقدس کنونی ذکر نشده است، و بخش دوم و سوم نیز، مخالف آن چیزی است که در کتاب مقدس کنونی آمده است. زیرا آنچه در کتاب مقدس ذکر شده به معنای نفی شریعت و عدم لزوم عمل به احکام است: « بهخوبی میدانیم که انسان با اجرای احکام شریعت، هرگز در نظر خدا پاک و بیگناه به حساب نخواهد آمد، … هیچکس هرگز با انجام احکام شریعت، نجات و رستگاری نخواهد یافت.» (غلاطیان2: 16)
برخورد سران قوم بنی اسرائیل با دعوت و پیام عیسی
بنا بر گزارش قرآن کریم، سران قوم بنی اسرائیل، نسبت به دعوت و پیام الهی عیسی علیه السّلام به مخالفت برخاستند. و البته این مخالفت با عیسی، همانند مخالفت رؤساء همه اقوام با پیامهای الهی پیامبران قوم خود، امری عادی در تاریخ فرستادگان خداوند می باشد.
قرآن کریم درباره برخورد رؤساء قوم بنی اسرائیل با دعوت و پیام عیسی می فرماید آنها درباره این دعوت و پیام الهی دچار اختلاف شدند: «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْ؛ اما دسته ها[ى گوناگون] از ميان آنها به اختلاف پرداختند (مریم:۳۷)» و مانند سایر پیامبران اقوام پیشین، او را جادوگر و ساحر نامیدند: « فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ؛ پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد گفتند اين سحرى آشكار است (صف:6)»
ایمان حواریون به عیسی
عیسی پس از آنکه مخالفت بزرگان قوم بنی اسرائیل را با خود می بیند، بازهم مردم را به ایمان آوردن دعوت نموده و از مردم عادی همراهی با خود را مطالبه می کند:
- فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ: مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ؟ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ: نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ، آمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ؛ رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ ﴿آل عمران:52-53)
چون عيسى از آنان احساس كفر كرد گفت: ياران من در راه خدا چه كسانند؟ حواريون گفتند: ما ياران [دين] خداييم، به خدا ايمان آورده ايم و گواه باش كه ما تسليم [او] هستيم؛ پروردگارا به آنچه نازل كردى گرويديم و فرستاده[ات] را پيروى كرديم پس ما را در زمره گواهان بنويس.
در سوره مائده، ایمان آوردن حواریون به عیسی، به عنوان لطف و عنایتی از جانب خداوند معرفی می شود. این ایمان آوردن حواریون، هم عنایت و لطفی به عیسی بوده است که او را از تنهائی بیرون آورد، و هم لطف و عنایتی به حواریون بوده است که آنان مورد هدایت و سعادت ابدی قرار گرفتند:
- وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي، قَالُوا: آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ ﴿مائده:۱۱۱﴾
و [ياد كن] هنگامى را كه به حواريون وحى كردم كه به من و فرستاده ام ايمان آوريد، گفتند: ايمان آورديم و گواه باش كه ما مسلمانيم.